Από το unfollow.com.gr :
Η πώληση του ΟΠΑΠ, οι Financial Times και μια εισαγγελική έρευνα στο αρχείο
Το θέμα μας, βέβαια, είναι η πώληση του ΟΠΑΠ και η εισαγγελική έρευνα
για τους όρους της, θέμα που ανέδειξαν οι Financial Times με
δημοσίευμά τους στις 4 Φεβρουαρίου.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, όμως λέμε να το ξεκινήσουμε από τη μη σοβαρή πλευρά του. Προφανώς όταν μιλάει κανείς για τον ΟΠΑΠ, δύο ονόματα του έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό, ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Και οι δύο κατέχουν ή κατείχαν ομάδες. Και οι δύο κάνουν μπίζνες με το δημόσιο. Και για τους δύο υπάρχουν σκιές.
Για αρχή, λοιπόν, να διαχωρίσουμε τα οπαδικά. Όχι μόνο γιατί επί της ουσίας δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική του κειμένου που θα διαβάσετε, αλλά και επειδή το να επιστρατεύεται το επιχείρημα ότι ο (κόκκινος) Σωκράτης Κόκκαλης είχε βουτηγμένα και τα δύο χέρια στο κρατικό κορβανά του ΟΠΑΠ ως υπερασπιστική γραμμή για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, απλώς αποκαλύπτει ότι αυτός που το λέει μάλλον πιστεύει ότι οι μίζες είναι σαν τα γκολ και πρέπει να χαίρεται που η ομάδα του πέτυχε μεγαλύτερο σκορ! Προφανώς δεν συμφωνούμε. Και μόνο έναν τρόπο έχουμε για να απαντήσουμε: όσον αφορά τον Σ. Κόκκαλη, έχουμε δημοσιεύσει ήδη το ρεπορτάζ.
Οπότε πάμε στα σοβαρά, τα οποία στην πραγματικότητα δεν αφορούν τόσο τον επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, αλλά την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά προσωπικά, που τυγχάνει καλός του φίλος. Ο Δ. Μελισσανίδης, ως επιχειρηματίας, λογικό είναι ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να γιγαντωθεί ο κύκλος εργασιών του –ακόμη και να μεταφέρει με το νοικιασμένο του τζετ τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έτσι για το ονόρε του Κουροπαλάτη. Αυτός τα συμφέροντά του εκπροσωπεί. Η κυβέρνηση όμως;
Πριν πάμε όμως εκεί, μια απορία: Όσο καιρό ήταν σε εξέλιξη η πώληση, η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη γιατί δεν επενέβη; Γιατί δεν έκρινε ότι θα μπορούσε να παρέμβει πριν ολοκληρωθεί η παραχώρηση του ΟΠΑΠ; Δεν υποψιάστηκαν τίποτα από την επική στιχομυθία Μελισσανίδη-Στουρνάρα, όταν σε ερώτηση του υπουργού Οικονομικών πότε θα δούμε λεφτά, ο Μελισσανίδης απάντησε: «Σιγά μη δείτε και λεφτά;» Δεν υποψιάστηκαν τίποτα από τα ρεπορτάζ (και τα δικά μας); Δεν θορυβήθηκαν όταν έκανε το γύρο του κόσμου η είδηση πως ο Μελισσανίδης απειλούσε να «κόψει το κεφάλι» του τότε διευθύνοντος σύμβουλου του ΟΠΑΠ κ. Λουρόπουλου; Δεν θέλησαν να ερευνήσουν ούτε όταν ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδης ταξίδεψε με το χρονομισθωμένο τζετ του κ. Μελισσανίδη και, στο χρόνο που είχαν οι δύο τους, συζήτησαν –κατά δήλωση του κ. Σταυρίδη– τις λεπτομέρειες παραχώρησης του ΟΠΑΠ;
Τελικά, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η παραχώρηση του ΟΠΑΠ μπήκε στο μικροσκόπιο των δικαστικών αρχών, καθώς ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σέβης διέταξε τη διεξαγωγή έρευνας για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Emma Delta.
Όπως γράφαμε στο UNFOLLOW 21 «στο fund της αγοράστριας εταιρείας συμμετέχουν, σύμφωνα με πηγές που πρόσκεινται στο σχήμα στην Αθήνα, οι εταιρείες Geonama συμφερόντων Δ. και Γ. Μελισσανίδη με 157 εκατ. ευρώ, η MEF Holdings του Τσέχου Γίρι Σμεκ με 145 εκατ. ευρώ, η Vital Peak του Ρώσου Αλεξάντρ Νέσις με 145 εκατ. ευρώ, η Roubindiam του Σλοβάκου Πάβελ Κομάρεκ με 145 εκατ. ευρώ, ο σλοβακικός επενδυτικός όμιλος Helixsor με 31 εκατ. ευρώ και η εταιρεία Helvasor του ομίλου Κοπελούζου με 26 εκατ. ευρώ. Άλλες πηγές του σχήματος, στο εξωτερικό, έλεγαν στην Καθημερινή ότι η τελική κατανομή των ποσοστών στο σχήμα θα εξαρτηθεί από «διευθετήσεις που θα γίνουν τις επόμενες 3-4 εβδομάδες, οι αριθμοί μπορεί να παραπλανούν». Η Emma Delta κατέβαλλε στο ελληνικό δημόσιο ποσό ύψους 650 εκατ. ευρώ και απέκτησε το 33% του ΟΠΑΠ.
Οι Financial Times, που φιλοξενούν αναλυτικό ρεπορτάζ, υποστηρίζουν ότι η διενέργεια δικαστικής έρευνας επιβεβαιώνεται από δικαστικούς κύκλους και υπενθυμίζουν την ύπαρξη συγκεκριμένης νομικής ρήτρας, σύμφωνα με την οποία οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν για την όλη διαδικασία είναι πολλά –αρκετά από αυτά, μάλιστα, είναι σατανικά απλά:
Πώς, για παράδειγμα, υπογράφει ο Δ. Μελισσανίδης συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, ενώ είναι μεγαλοφειλέτης του δημοσίου και δεν δικαιούται να έχει ούτε τη στοιχειώδη φορολογική ενημερότητα; Όπως έγραφε η «Αυγή» άλλωστε: «ο Μελισσανίδης εμφανίζεται να οφείλει, ως ΑΙΓΑΙΟΝ ΟΪΛ, στο Δημόσιο 5.654.557, 38 ευρώ, ενώ έχουν διαταχθεί εις βάρος του από τις φορολογικές αρχές εκατοντάδες αναγκαστικές πράξεις. Το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι οι οικονομικές «περιπέτειες» ενός επιχειρηματία, αλλά ότι ουσιαστικά η κυβέρνηση Σαμαρά πούλησε σε μεγαλοφειλέτη του Δημοσίου τη μεγαλύτερη (και επικερδέστερη) δημόσια επιχείρηση»! Πώς επιτρέπεται κάτι τέτοιο στην περίπτωση του Δ. Μελισσανίδη, όταν οποιοσδήποτε έλληνας επιχειρηματίας δεν μπορεί καν να εισπράξει οφειλόμενα από το δημόσιο, αν ο ίδιος και οι εταιρείες του δεν είναι φορολογικά τακτοποιημένοι;
Το αντικείμενο της εισαγγελικής έρευνας, σύμφωνα με τους Financial Times, αφορά το κατά πόσο το τίμημα πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ ήταν εύλογο ή κατά πόσο υποτιμήθηκε τεχνητά η αξία του λίγο πριν την αποκρατικοποίηση. Γνωρίζουμε ότι ούτε το νόμιμο είναι ηθικό στην πολιτική, ούτε το νομότυπο σημαίνει υποχρεωτικά και νόμιμο. Το να ρίξει κάποιος εντέχνως την τιμή αγοράς του ΟΠΑΠ φαντάζει νομότυπο, αλλά δεν είναι νόμιμο, αν με αυτόν τον τρόπο ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο. Και γίνεται ακόμη πιο σοβαρό αδίκημα, αν αυτό έγινε για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος του δημοσίου…
Αυτό που δεν πρόλαβαν οι Financial Times, και το «έμαθε» μόλις χτες και ο εισαγγελέας που διενεργούσε την έρευνα είναι ότι «θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο». Θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο την επομένη του δημοσιεύματος των Financial Times. Τόσο γάτος.
Και γιατί την έβαλε στο αρχείο; Διότι αν και την αναζητούσε εδώ και καιρό, ο εισαγγελέας δεν βρήκε την έκθεση της εταιρείας Duff & Phelps, η οποία είχε κάνει την αποτίμηση της πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ για το ΤΑΙΠΕΔ. Δηλαδή, τη ζήτησε από το ΤΑΙΠΕΔ και αρνήθηκαν να του την δώσουν; Ξέχασε να τη ζητήσει; Μήπως τη ζήτησε από το Υπουργείο Οικονομικών, που δεν την έδωσε ούτε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, παρότι ζητήθηκε με αίτηση κατάθεσης εγγράφων από τη βουλευτή των ΑΝΕΛΛ Ραχήλ Μακρή; Στο UNFOLLOW 26 που κυκλοφορεί, δημοσιεύουμε ρεπορτάζ για το τρόπο που ενεργεί το ΤΑΙΠΕΔ.
Στην Αργεντινή, προτού η κυβέρνηση εκδιωχθεί κακήν κακώς, είχε προλάβει να ξεπουλήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις και τον πλούτο της χώρας. Η διάδοχη κατάσταση βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν κρατικό κρανίου τόπο. Οι διακρατικές συμφωνίες δεν μπορούν να αναιρεθούν έτσι απλά, επειδή η (επόμενη) κυβέρνηση άλλαξε γνώμη. Υπάρχουν ρήτρες δεσμευτικές, υπάρχει το διεθνές δίκαιο, συνεπώς πρόκειται ουσιαστικά για μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Εκτός κι αν αποδειχτεί ότι οι όποιες συμφωνίες δεν εξυπηρετούσαν πραγματικά το δημόσιο συμφέρον ή έγιναν με εξαπάτηση του δημοσίου. Αυτή που έχει δικαίωμα να το διερευνήσει είναι η δικαστική εξουσία. Αναζητείται…
για την αντιγραφή
Κ.Κ.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, όμως λέμε να το ξεκινήσουμε από τη μη σοβαρή πλευρά του. Προφανώς όταν μιλάει κανείς για τον ΟΠΑΠ, δύο ονόματα του έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό, ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Και οι δύο κατέχουν ή κατείχαν ομάδες. Και οι δύο κάνουν μπίζνες με το δημόσιο. Και για τους δύο υπάρχουν σκιές.
Για αρχή, λοιπόν, να διαχωρίσουμε τα οπαδικά. Όχι μόνο γιατί επί της ουσίας δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική του κειμένου που θα διαβάσετε, αλλά και επειδή το να επιστρατεύεται το επιχείρημα ότι ο (κόκκινος) Σωκράτης Κόκκαλης είχε βουτηγμένα και τα δύο χέρια στο κρατικό κορβανά του ΟΠΑΠ ως υπερασπιστική γραμμή για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, απλώς αποκαλύπτει ότι αυτός που το λέει μάλλον πιστεύει ότι οι μίζες είναι σαν τα γκολ και πρέπει να χαίρεται που η ομάδα του πέτυχε μεγαλύτερο σκορ! Προφανώς δεν συμφωνούμε. Και μόνο έναν τρόπο έχουμε για να απαντήσουμε: όσον αφορά τον Σ. Κόκκαλη, έχουμε δημοσιεύσει ήδη το ρεπορτάζ.
Οπότε πάμε στα σοβαρά, τα οποία στην πραγματικότητα δεν αφορούν τόσο τον επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, αλλά την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά προσωπικά, που τυγχάνει καλός του φίλος. Ο Δ. Μελισσανίδης, ως επιχειρηματίας, λογικό είναι ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να γιγαντωθεί ο κύκλος εργασιών του –ακόμη και να μεταφέρει με το νοικιασμένο του τζετ τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έτσι για το ονόρε του Κουροπαλάτη. Αυτός τα συμφέροντά του εκπροσωπεί. Η κυβέρνηση όμως;
Πριν πάμε όμως εκεί, μια απορία: Όσο καιρό ήταν σε εξέλιξη η πώληση, η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη γιατί δεν επενέβη; Γιατί δεν έκρινε ότι θα μπορούσε να παρέμβει πριν ολοκληρωθεί η παραχώρηση του ΟΠΑΠ; Δεν υποψιάστηκαν τίποτα από την επική στιχομυθία Μελισσανίδη-Στουρνάρα, όταν σε ερώτηση του υπουργού Οικονομικών πότε θα δούμε λεφτά, ο Μελισσανίδης απάντησε: «Σιγά μη δείτε και λεφτά;» Δεν υποψιάστηκαν τίποτα από τα ρεπορτάζ (και τα δικά μας); Δεν θορυβήθηκαν όταν έκανε το γύρο του κόσμου η είδηση πως ο Μελισσανίδης απειλούσε να «κόψει το κεφάλι» του τότε διευθύνοντος σύμβουλου του ΟΠΑΠ κ. Λουρόπουλου; Δεν θέλησαν να ερευνήσουν ούτε όταν ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδης ταξίδεψε με το χρονομισθωμένο τζετ του κ. Μελισσανίδη και, στο χρόνο που είχαν οι δύο τους, συζήτησαν –κατά δήλωση του κ. Σταυρίδη– τις λεπτομέρειες παραχώρησης του ΟΠΑΠ;
Τελικά, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η παραχώρηση του ΟΠΑΠ μπήκε στο μικροσκόπιο των δικαστικών αρχών, καθώς ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σέβης διέταξε τη διεξαγωγή έρευνας για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Emma Delta.
Όπως γράφαμε στο UNFOLLOW 21 «στο fund της αγοράστριας εταιρείας συμμετέχουν, σύμφωνα με πηγές που πρόσκεινται στο σχήμα στην Αθήνα, οι εταιρείες Geonama συμφερόντων Δ. και Γ. Μελισσανίδη με 157 εκατ. ευρώ, η MEF Holdings του Τσέχου Γίρι Σμεκ με 145 εκατ. ευρώ, η Vital Peak του Ρώσου Αλεξάντρ Νέσις με 145 εκατ. ευρώ, η Roubindiam του Σλοβάκου Πάβελ Κομάρεκ με 145 εκατ. ευρώ, ο σλοβακικός επενδυτικός όμιλος Helixsor με 31 εκατ. ευρώ και η εταιρεία Helvasor του ομίλου Κοπελούζου με 26 εκατ. ευρώ. Άλλες πηγές του σχήματος, στο εξωτερικό, έλεγαν στην Καθημερινή ότι η τελική κατανομή των ποσοστών στο σχήμα θα εξαρτηθεί από «διευθετήσεις που θα γίνουν τις επόμενες 3-4 εβδομάδες, οι αριθμοί μπορεί να παραπλανούν». Η Emma Delta κατέβαλλε στο ελληνικό δημόσιο ποσό ύψους 650 εκατ. ευρώ και απέκτησε το 33% του ΟΠΑΠ.
Οι Financial Times, που φιλοξενούν αναλυτικό ρεπορτάζ, υποστηρίζουν ότι η διενέργεια δικαστικής έρευνας επιβεβαιώνεται από δικαστικούς κύκλους και υπενθυμίζουν την ύπαρξη συγκεκριμένης νομικής ρήτρας, σύμφωνα με την οποία οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν για την όλη διαδικασία είναι πολλά –αρκετά από αυτά, μάλιστα, είναι σατανικά απλά:
Πώς, για παράδειγμα, υπογράφει ο Δ. Μελισσανίδης συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, ενώ είναι μεγαλοφειλέτης του δημοσίου και δεν δικαιούται να έχει ούτε τη στοιχειώδη φορολογική ενημερότητα; Όπως έγραφε η «Αυγή» άλλωστε: «ο Μελισσανίδης εμφανίζεται να οφείλει, ως ΑΙΓΑΙΟΝ ΟΪΛ, στο Δημόσιο 5.654.557, 38 ευρώ, ενώ έχουν διαταχθεί εις βάρος του από τις φορολογικές αρχές εκατοντάδες αναγκαστικές πράξεις. Το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι οι οικονομικές «περιπέτειες» ενός επιχειρηματία, αλλά ότι ουσιαστικά η κυβέρνηση Σαμαρά πούλησε σε μεγαλοφειλέτη του Δημοσίου τη μεγαλύτερη (και επικερδέστερη) δημόσια επιχείρηση»! Πώς επιτρέπεται κάτι τέτοιο στην περίπτωση του Δ. Μελισσανίδη, όταν οποιοσδήποτε έλληνας επιχειρηματίας δεν μπορεί καν να εισπράξει οφειλόμενα από το δημόσιο, αν ο ίδιος και οι εταιρείες του δεν είναι φορολογικά τακτοποιημένοι;
Το αντικείμενο της εισαγγελικής έρευνας, σύμφωνα με τους Financial Times, αφορά το κατά πόσο το τίμημα πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ ήταν εύλογο ή κατά πόσο υποτιμήθηκε τεχνητά η αξία του λίγο πριν την αποκρατικοποίηση. Γνωρίζουμε ότι ούτε το νόμιμο είναι ηθικό στην πολιτική, ούτε το νομότυπο σημαίνει υποχρεωτικά και νόμιμο. Το να ρίξει κάποιος εντέχνως την τιμή αγοράς του ΟΠΑΠ φαντάζει νομότυπο, αλλά δεν είναι νόμιμο, αν με αυτόν τον τρόπο ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο. Και γίνεται ακόμη πιο σοβαρό αδίκημα, αν αυτό έγινε για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος του δημοσίου…
Αυτό που δεν πρόλαβαν οι Financial Times, και το «έμαθε» μόλις χτες και ο εισαγγελέας που διενεργούσε την έρευνα είναι ότι «θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο». Θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο την επομένη του δημοσιεύματος των Financial Times. Τόσο γάτος.
Και γιατί την έβαλε στο αρχείο; Διότι αν και την αναζητούσε εδώ και καιρό, ο εισαγγελέας δεν βρήκε την έκθεση της εταιρείας Duff & Phelps, η οποία είχε κάνει την αποτίμηση της πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ για το ΤΑΙΠΕΔ. Δηλαδή, τη ζήτησε από το ΤΑΙΠΕΔ και αρνήθηκαν να του την δώσουν; Ξέχασε να τη ζητήσει; Μήπως τη ζήτησε από το Υπουργείο Οικονομικών, που δεν την έδωσε ούτε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, παρότι ζητήθηκε με αίτηση κατάθεσης εγγράφων από τη βουλευτή των ΑΝΕΛΛ Ραχήλ Μακρή; Στο UNFOLLOW 26 που κυκλοφορεί, δημοσιεύουμε ρεπορτάζ για το τρόπο που ενεργεί το ΤΑΙΠΕΔ.
Στην Αργεντινή, προτού η κυβέρνηση εκδιωχθεί κακήν κακώς, είχε προλάβει να ξεπουλήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις και τον πλούτο της χώρας. Η διάδοχη κατάσταση βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν κρατικό κρανίου τόπο. Οι διακρατικές συμφωνίες δεν μπορούν να αναιρεθούν έτσι απλά, επειδή η (επόμενη) κυβέρνηση άλλαξε γνώμη. Υπάρχουν ρήτρες δεσμευτικές, υπάρχει το διεθνές δίκαιο, συνεπώς πρόκειται ουσιαστικά για μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Εκτός κι αν αποδειχτεί ότι οι όποιες συμφωνίες δεν εξυπηρετούσαν πραγματικά το δημόσιο συμφέρον ή έγιναν με εξαπάτηση του δημοσίου. Αυτή που έχει δικαίωμα να το διερευνήσει είναι η δικαστική εξουσία. Αναζητείται…
για την αντιγραφή
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου