Διάβασα αυτό το πρωτοσέλιδο.....
και ένα τραγούδι ήρθε αμέσως στο μυαλό μου.....
Και τι να πω;
Και τι να πεις
δεν ξέρω πια ποιος φταίει
Ίσως φταίω εγώ
που σε συγχωρώ
ίσως φταίω εγώ
που σ' αγαπώ
Μα και τι να πω
και τι να πεις
ούτε ξέρω πια ποιος φταίει
κι όλη μου η ζωή
γέμισε ντροπή
πίκρα, μοναξιά και δάκρυ
κι απελπισία Θεέ μου...
Φύγε
σε ικετεύω φύγε
τα δυο μου χείλη θα ματώσω
να μην φωνάξω σ' αγαπώ
να μη φωνάξω μείνε
Φύγε
σε ικετεύτω φύγε
κουράγιο δωσ' μου για να νιώσω
το λάθος μου που σ' αγαπώ
Και τι να πω
και τι να πεις
ούτε ξέρω πια ποιος φταίει
Κι έγιν' η νυχτιά
όλη μια φωτιά
ψέμα και υποκρισία
και προδοσία Θεέ μου...
Και τι να πεις
δεν ξέρω πια ποιος φταίει
Ίσως φταίω εγώ
που σε συγχωρώ
ίσως φταίω εγώ
που σ' αγαπώ
Μα και τι να πω
και τι να πεις
ούτε ξέρω πια ποιος φταίει
κι όλη μου η ζωή
γέμισε ντροπή
πίκρα, μοναξιά και δάκρυ
κι απελπισία Θεέ μου...
Φύγε
σε ικετεύω φύγε
τα δυο μου χείλη θα ματώσω
να μην φωνάξω σ' αγαπώ
να μη φωνάξω μείνε
Φύγε
σε ικετεύτω φύγε
κουράγιο δωσ' μου για να νιώσω
το λάθος μου που σ' αγαπώ
Και τι να πω
και τι να πεις
ούτε ξέρω πια ποιος φταίει
Κι έγιν' η νυχτιά
όλη μια φωτιά
ψέμα και υποκρισία
και προδοσία Θεέ μου...
ΥΓ. "Άρχοντα Κουροπαλάτη της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας" σου υπενθυμίζω ότι :
α) στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα
β) συχνά τα διλήμματα λειτουργούν σε βάρος όσων τα θέτουν
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου