Όσο περνάνε οι ημέρες και πλησιάζουμε στις 25/1, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο προηγείται στις δημοσκοπήσεις αλλά πολλές εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι μπορεί να καταφέρει να έχει και αυτοδυναμία.
Η αναμενόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ανατροπές και στη στάση των ΜΜΕ που πλέον προσπαθούν να τηρήσουν μια διαφορετική στάση απέναντί του.
Ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο του ΒΗΜΑΤΟΣ και τα άρθρα στο "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ" για αναμενόμενη στροφή του MEGA. (http://metaihmio.blogspot.gr/2015/01/15.html)
Αυτές οι εξελίξεις δημιούργησαν αντιδράσεις στο χώρο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Έτσι ανέλαβαν για άλλη μια φορά όχι μόνο να απαντήσουν οι ιδεολογικοί κήνσορες της ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ (που κυβερνά τη χώρα από το 2012) αλλά και να απειλήσουν (να μην ξεχνούν και τις ακροδεξιές τους πρακτικές).
Το συγκεκριμένο άρθρο από το antinews.gr κλείνει ως εξής :
"Όλοι καταλαβαινόμαστε που πάει το πράγμα. «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει», λέει ο λαός. Και λέει και κάτι άλλο: «Το φίδι πρέπει να το πατάς από νωρίς στο κεφάλι». Αυτό είναι το λάθος του κ. Σαμαρά. Τα media που τον πολέμησαν ή τον ανέχθηκαν με το ζόρι μπας και επιβιώσουν αν και χρεοκοπημένα, τώρα κάνουν τη μεγάλη στροφή προς τον Αλέξη που έρχεται χωρίς γραβάτα. Γιατί; Μα γιατί κανείς δεν τα πάτησε στο κεφάλι.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα για τους νταβατζήδες των μέσων ενημέρωσης που χρωστάνε της Μιχαλούς. Το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει κι όχι από τον Τσίπρα που τα έχει βρει μαζί τους."
14 ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΑΣΙΣΤΑΚΙΑ
Ακολουθεί το άρθρο από το antinews.gr που απετέλεσε το ερέθισμα για την ανάρτηση (http://www.antinews.gr/POLITIKE/ta-fidia-tis-ntabatzidikis-enimerosis-prepei-na-ta-patas-noris-sto-kefali_2/).
Τα φίδια της νταβατζίδικης ενημέρωσης πρέπει να τα πατάς νωρίς στο κεφάλι
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα για τους νταβατζήδες των μέσων ενημέρωσης που χρωστάνε της Μιχαλούς. Το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει κι όχι από τον Τσίπρα που τα έχει βρει μαζί τους.
Το 2009 ο Σαμαράς κέρδισε την αρχηγία του κόμματος χωρίς τη στήριξη κανενός. Ένας… «περιθωριακός» της πολιτικής που τον είχαν «τελειώσει» τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι που σφάζονταν στην ποδιά της Ντόρας. Ο Σαμαράς τους «τέλειωσε» όλους, έχοντας μόνο τη στήριξη του λαού της Νέας Δημοκρατίας και κανέναν μεγαλονταβατζή των media να του κάνει… σέρβις. Μόνο κάτι φωνές σαν το Antinews τον βοήθησαν κι αυτόν και τη Νέα Δημοκρατία να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της οικογενειοκρατίας.
Το 2012, και παρά τα λάθη που έγιναν με τις κυβερνήσεις Παπαδήμου, ο Σαμαράς εξελέγη πρωθυπουργός αφού η ΝΔ νίκησε στις εκλογές πέραν πάσης προσδοκίας. Μόνος του και τότε αφού τα μέσα ενημέρωσης των γνωστών εκδοτών και καναλαναρχών συνέχιζαν να γλείφουν το ΠΑΣΟΚ που άφησε ο Γ. Παπανδρέου και ανέλαβε ο Ευ. Βενιζέλος. Πάλι εμείς οι «περιθωριακοί» πιστέψαμε ότι ο «Καλαματιανός» θα μπορούσε να βάλει τάξη στο χάος που άφησε πίσω του η προηγούμενη κυβέρνηση. Καλοκαίρι του 2012, η χώρα με το ενάμιση πόδι έξω από το ευρώ, με ουσιαστικά χρεοκοπημένη την οικονομία. Μια βόμβα με φιτίλι που έκαιγε ταχύτατα. Κι όμως, ο Σαμαράς πήρε τη βόμβα, δεν την άφησε, δεν υπολόγισε το πολιτικό και προσωπικό του κόστος.
Κουτσά – στραβά, με πολλά λάθη, πισωγυρίσματα, κακές επιλογές προσώπων και καθυστερήσεις σε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός έσωσαν την Ελλάδα από την ολοκληρωτική καταστροφή. Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι θυσίες των πολιτών, η σκληρή λιτότητα, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και η ανεργία που ζήσαμε είναι τα χειρότερα τότε γελιούνται πλάνην οικτράν. Υπάρχουν και χειρότερα κι αυτά αποφεύχθηκαν χάρη στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Δυόμισι χρόνια κυβέρνησης ΝΔ με ΠΑΣΟΚ τα media των γνωστών επιχειρηματιών επέδειξαν μια ανοχή. Δεν πολέμησαν τον «παρείσακτο» της πολιτικής, τον εκτός οικογενειών πολιτικό που δεν είχε πάρει χρίσματα και δαχτυλίδια. Δεν τον πολέμησαν αλλά ούτε και τον στήριξαν. Συγκρότημα Λαμπράκη – Ψυχάρη, Συγκρότημα Μπόμπολα, τα νέα επιχειρηματικά τζάκια που έκαναν μπίζνες στα media όπως το Πρώτο Θέμα, η Real κ.λπ. ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τον Σαμαρά ως πρωθυπουργό. Όμως, επεδείκνυαν μια ανοχή για δύο λόγους:
1.Ο πρώτος είναι γιατί έχουν τεράστια χρέη τα οποία ρυθμίζονται και ξαναρυθμίζονται. Παράλληλα, μια κάποια κίνηση στην κρατική διαφήμιση πάντα υπήρχε. Έτσι, η λογική του «δε σε ενοχλώ, μη με ενοχλείς κι εσύ» επικράτησε.
2.Ο δεύτερος είναι ότι από τη χρεοκοπία του 2012 το χειρότερο ήταν η έξοδος από το ευρώ και η παρουσία μόνιμων επιτηρητών στην Ελλάδα. Οι μεγαλοκαναλάρχες φοβήθηκαν ότι τα θαλασσοδάνεια θα γίνουν απαιτητά άμεσα, τα τεράστια πρόστιμα για «βρόμικες» δουλειές θα πέσουν και θα είναι αμετάκλητα, η διαφήμιση θα κοπεί, οι περιθωριακές δουλίτσες θα σταματήσουν κ.λπ. Στήριξαν λοιπόν την κυβέρνηση δια της ανοχής ή.. δια της επίθεσης στον αντίπαλο, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το τελευταίο είναι και το κλειδί της υπόθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας απογειώθηκαν ξαφνικά, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν αποδείχθηκαν διάττοντες αστέρες αλλά άντεξαν, αφού κατάφεραν να ενσωματώσουν όλη την πασοκαρία, την ψευτοαριστερά και ένα τμήμα της κεντροδεξιάς που έχασε τα προνόμιά της. Τα media και οι επιχειρηματίες κοίταζαν τον Τσίπρα με καχυποψία καθώς τρόμαζαν και που μιλούσε. Γνωστοί δημοσιογράφοι, πένες που κάνουν θραύση και εφημερίδες και κανάλια που σηκώνουν το βάρος της εθνικής ύπνωσης κατακεραύνωναν τον ΣΥΡΙΖΑ και όποιος ανατρέξει στο παρελθόν θα διαβάσει τι του «έσουρναν» όλοι αυτοί οι κομψευμένοι και καλοπληρωμένοι λαδοπόντικες που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα την υποστήριξή τους σε κάποιο κόμμα.
Και φτάνουμε δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές με τον Τσίπρα να προηγείται και κανείς να μην το αμφισβητεί. Ξαφνικά, τα ίδια μέσα ενημέρωσης που χτυπούσαν την Αριστερά αλλά και που ποτέ δεν δέχθηκαν τον Σαμαρά ως «δικό τους», κάνουν τη μέγιστη κωλοτούμπα και ξαφνικά γίνονται όλοι… Συριζαίοι. Οι μεγαλοκαναλάρχες, επιχειρηματίες κρυφοί και φανεροί, μεγαλοεργοδότες που παλεύουν για την επιστροφή στη δραχμή, αίφνης αγάπησαν τον Τσίπρα. Διαβάστε μόνο το πρωτοσέλιδο του σημερινού Βήματος για να καταλάβετε. Ω του θαύματος. Ο διευθυντής Αντώνης Καρακούσης, με εντολή προφανώς του Ψυχάρη γράφει το άρθρο «η ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς». Αφού αναφέρεται σε παλαιότερες εποχές και στο πόσο κοντά έφτασε τότε η Αριστερά να κυβερνήσει φτάνει στο σήμερα. Επικαλείται στοιχεία για πέντε μονάδες διαφορά, για 140-145 βουλευτές, για ιστορική ευκαιρία και άλλα τέτοια. Αίφνης το Βήμα βάφτηκε κόκκινο και μαζί του ακολουθούν κι άλλοι. Ακούμε για παράδειγμα ότι το Mega των Μπόμπολα, Ψυχάρη, Βαρδινογιάννη, αναζητά «αριστερό» σχολιαστή και έκανε πρόταση στον Θανάση Καρτερό να πάει. Τον υβριστή κάθε «άλλου», πρώην ΚΚΕ που βρήκε στέγη στην Αυγή και τα Συριζαίικα κανάλια. Αυτός θα διαμορφώνει τη γραμμή του Mega όταν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση;
Η εντυπωσιακή αυτή στροφή δείχνει ξεκάθαρα ότι ο χαμαιλεοντισμός στην Ελλάδα και κυρίως στον όμορφο κόσμο των μέσων ενημέρωσης και των επιχειρηματιών είναι πλέον βασικό στοιχείο επιβίωσης. Οι μεγαλονταβατζήδες της παραδοσιακής ενημέρωσης και οι νεόκοποι εκδότες ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Δείτε ας πούμε που δίνει συνέντευξη σήμερα ο Τσίπρας και λέει τη μεγάλη σοφιστεία «δεν θα βάλω γραβάτα αν γίνω πρωθυπουργός». Φυσικά στην Real που του έκανε πολύ καλό σέρβις τα τελευταία δύο χρόνια. Και που δίνει την πρώτη συνέντευξή προεκλογικά; Στον Νίκο Χατζηνικολάου και το Star.
Όλοι καταλαβαινόμαστε που πάει το πράγμα. «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει», λέει ο λαός. Και λέει και κάτι άλλο: «Το φίδι πρέπει να το πατάς από νωρίς στο κεφάλι». Αυτό είναι το λάθος του κ. Σαμαρά. Τα media που τον πολέμησαν ή τον ανέχθηκαν με το ζόρι μπας και επιβιώσουν αν και χρεοκοπημένα, τώρα κάνουν τη μεγάλη στροφή προς τον Αλέξη που έρχεται χωρίς γραβάτα. Γιατί; Μα γιατί κανείς δεν τα πάτησε στο κεφάλι.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα για τους νταβατζήδες των μέσων ενημέρωσης που χρωστάνε της Μιχαλούς. Το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει κι όχι από τον Τσίπρα που τα έχει βρει μαζί τους.
Το 2012, και παρά τα λάθη που έγιναν με τις κυβερνήσεις Παπαδήμου, ο Σαμαράς εξελέγη πρωθυπουργός αφού η ΝΔ νίκησε στις εκλογές πέραν πάσης προσδοκίας. Μόνος του και τότε αφού τα μέσα ενημέρωσης των γνωστών εκδοτών και καναλαναρχών συνέχιζαν να γλείφουν το ΠΑΣΟΚ που άφησε ο Γ. Παπανδρέου και ανέλαβε ο Ευ. Βενιζέλος. Πάλι εμείς οι «περιθωριακοί» πιστέψαμε ότι ο «Καλαματιανός» θα μπορούσε να βάλει τάξη στο χάος που άφησε πίσω του η προηγούμενη κυβέρνηση. Καλοκαίρι του 2012, η χώρα με το ενάμιση πόδι έξω από το ευρώ, με ουσιαστικά χρεοκοπημένη την οικονομία. Μια βόμβα με φιτίλι που έκαιγε ταχύτατα. Κι όμως, ο Σαμαράς πήρε τη βόμβα, δεν την άφησε, δεν υπολόγισε το πολιτικό και προσωπικό του κόστος.
Κουτσά – στραβά, με πολλά λάθη, πισωγυρίσματα, κακές επιλογές προσώπων και καθυστερήσεις σε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός έσωσαν την Ελλάδα από την ολοκληρωτική καταστροφή. Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι θυσίες των πολιτών, η σκληρή λιτότητα, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και η ανεργία που ζήσαμε είναι τα χειρότερα τότε γελιούνται πλάνην οικτράν. Υπάρχουν και χειρότερα κι αυτά αποφεύχθηκαν χάρη στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Δυόμισι χρόνια κυβέρνησης ΝΔ με ΠΑΣΟΚ τα media των γνωστών επιχειρηματιών επέδειξαν μια ανοχή. Δεν πολέμησαν τον «παρείσακτο» της πολιτικής, τον εκτός οικογενειών πολιτικό που δεν είχε πάρει χρίσματα και δαχτυλίδια. Δεν τον πολέμησαν αλλά ούτε και τον στήριξαν. Συγκρότημα Λαμπράκη – Ψυχάρη, Συγκρότημα Μπόμπολα, τα νέα επιχειρηματικά τζάκια που έκαναν μπίζνες στα media όπως το Πρώτο Θέμα, η Real κ.λπ. ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τον Σαμαρά ως πρωθυπουργό. Όμως, επεδείκνυαν μια ανοχή για δύο λόγους:
1.Ο πρώτος είναι γιατί έχουν τεράστια χρέη τα οποία ρυθμίζονται και ξαναρυθμίζονται. Παράλληλα, μια κάποια κίνηση στην κρατική διαφήμιση πάντα υπήρχε. Έτσι, η λογική του «δε σε ενοχλώ, μη με ενοχλείς κι εσύ» επικράτησε.
2.Ο δεύτερος είναι ότι από τη χρεοκοπία του 2012 το χειρότερο ήταν η έξοδος από το ευρώ και η παρουσία μόνιμων επιτηρητών στην Ελλάδα. Οι μεγαλοκαναλάρχες φοβήθηκαν ότι τα θαλασσοδάνεια θα γίνουν απαιτητά άμεσα, τα τεράστια πρόστιμα για «βρόμικες» δουλειές θα πέσουν και θα είναι αμετάκλητα, η διαφήμιση θα κοπεί, οι περιθωριακές δουλίτσες θα σταματήσουν κ.λπ. Στήριξαν λοιπόν την κυβέρνηση δια της ανοχής ή.. δια της επίθεσης στον αντίπαλο, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το τελευταίο είναι και το κλειδί της υπόθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας απογειώθηκαν ξαφνικά, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν αποδείχθηκαν διάττοντες αστέρες αλλά άντεξαν, αφού κατάφεραν να ενσωματώσουν όλη την πασοκαρία, την ψευτοαριστερά και ένα τμήμα της κεντροδεξιάς που έχασε τα προνόμιά της. Τα media και οι επιχειρηματίες κοίταζαν τον Τσίπρα με καχυποψία καθώς τρόμαζαν και που μιλούσε. Γνωστοί δημοσιογράφοι, πένες που κάνουν θραύση και εφημερίδες και κανάλια που σηκώνουν το βάρος της εθνικής ύπνωσης κατακεραύνωναν τον ΣΥΡΙΖΑ και όποιος ανατρέξει στο παρελθόν θα διαβάσει τι του «έσουρναν» όλοι αυτοί οι κομψευμένοι και καλοπληρωμένοι λαδοπόντικες που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα την υποστήριξή τους σε κάποιο κόμμα.
Και φτάνουμε δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές με τον Τσίπρα να προηγείται και κανείς να μην το αμφισβητεί. Ξαφνικά, τα ίδια μέσα ενημέρωσης που χτυπούσαν την Αριστερά αλλά και που ποτέ δεν δέχθηκαν τον Σαμαρά ως «δικό τους», κάνουν τη μέγιστη κωλοτούμπα και ξαφνικά γίνονται όλοι… Συριζαίοι. Οι μεγαλοκαναλάρχες, επιχειρηματίες κρυφοί και φανεροί, μεγαλοεργοδότες που παλεύουν για την επιστροφή στη δραχμή, αίφνης αγάπησαν τον Τσίπρα. Διαβάστε μόνο το πρωτοσέλιδο του σημερινού Βήματος για να καταλάβετε. Ω του θαύματος. Ο διευθυντής Αντώνης Καρακούσης, με εντολή προφανώς του Ψυχάρη γράφει το άρθρο «η ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς». Αφού αναφέρεται σε παλαιότερες εποχές και στο πόσο κοντά έφτασε τότε η Αριστερά να κυβερνήσει φτάνει στο σήμερα. Επικαλείται στοιχεία για πέντε μονάδες διαφορά, για 140-145 βουλευτές, για ιστορική ευκαιρία και άλλα τέτοια. Αίφνης το Βήμα βάφτηκε κόκκινο και μαζί του ακολουθούν κι άλλοι. Ακούμε για παράδειγμα ότι το Mega των Μπόμπολα, Ψυχάρη, Βαρδινογιάννη, αναζητά «αριστερό» σχολιαστή και έκανε πρόταση στον Θανάση Καρτερό να πάει. Τον υβριστή κάθε «άλλου», πρώην ΚΚΕ που βρήκε στέγη στην Αυγή και τα Συριζαίικα κανάλια. Αυτός θα διαμορφώνει τη γραμμή του Mega όταν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση;
Η εντυπωσιακή αυτή στροφή δείχνει ξεκάθαρα ότι ο χαμαιλεοντισμός στην Ελλάδα και κυρίως στον όμορφο κόσμο των μέσων ενημέρωσης και των επιχειρηματιών είναι πλέον βασικό στοιχείο επιβίωσης. Οι μεγαλονταβατζήδες της παραδοσιακής ενημέρωσης και οι νεόκοποι εκδότες ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Δείτε ας πούμε που δίνει συνέντευξη σήμερα ο Τσίπρας και λέει τη μεγάλη σοφιστεία «δεν θα βάλω γραβάτα αν γίνω πρωθυπουργός». Φυσικά στην Real που του έκανε πολύ καλό σέρβις τα τελευταία δύο χρόνια. Και που δίνει την πρώτη συνέντευξή προεκλογικά; Στον Νίκο Χατζηνικολάου και το Star.
Όλοι καταλαβαινόμαστε που πάει το πράγμα. «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει», λέει ο λαός. Και λέει και κάτι άλλο: «Το φίδι πρέπει να το πατάς από νωρίς στο κεφάλι». Αυτό είναι το λάθος του κ. Σαμαρά. Τα media που τον πολέμησαν ή τον ανέχθηκαν με το ζόρι μπας και επιβιώσουν αν και χρεοκοπημένα, τώρα κάνουν τη μεγάλη στροφή προς τον Αλέξη που έρχεται χωρίς γραβάτα. Γιατί; Μα γιατί κανείς δεν τα πάτησε στο κεφάλι.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα για τους νταβατζήδες των μέσων ενημέρωσης που χρωστάνε της Μιχαλούς. Το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει κι όχι από τον Τσίπρα που τα έχει βρει μαζί τους.
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου