ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ)

Τις τελευταίες 15 ημέρες γίναμε μάρτυρες της ανάδειξης ενός φαινομενικά «αθώου» θέματος, που όμως στην πραγματικότητα είναι ένα ακόμα στοιχείο, μιας συντεταγμένης προσπάθειας παρέμβασης και συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας.

Στην αρχή ήταν ένα πρωτοσέλιδο μιας αθλητικής εφημερίδας (sportime), με αφορμή την «ημέρα του αγέννητου παιδιού»!!!, που κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο που στηλίτευε τις εκτρώσεις (γενικώς και αορίστως) και τις συνδύαζε με την υπογεννητικότητα και την γήρανση του του πληθυσμού της Ελλάδας.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα ανήκει σε εκδοτικό όμιλο, του οποίου και τα υπόλοιπα έντυπα που εκδίδει, κινούνται σε αυτό που εξέφραζε και συμπύκνωνε νοηματικά το διαχρονικό σύνθημα «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια».

Το σύνθημα παραμένει διαχρονικά σταθερό, έχει εξελιχθεί όμως και σε σχέση με τον τρόπο παρουσίασης του και σε σχέση με τα μέσα που αυτό πλασάρεται, οπότε η σωστή απεικόνιση του θα έπρεπε να είναι «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια (νέα έκδοση)».

Σε συνέχεια αυτού του πρωτοσέλιδου ακολούθησε η διαφημιστική καμπάνια κατά των εκτρώσεων που εμφανίστηκε στους σταθμούς του μετρό.

Το περιεχόμενο της καμπάνιας πολύ καλά δομημένο, έτσι που να στοχεύσει στο συναισθηματισμό των πολιτών, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να γίνει ευκολόπεπτο.

Τα επιχειρήματα παρουσιάζονταν με μια δήθεν επιστημονική τεκμηρίωση που δεν στηριζόταν πουθενά και τα περισσότερα ήταν ψεύτικα αλλά στηριζόταν στη λογική, «ποιος θα ψάξει τι και γιατί να το κάνει».

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύμπραξη πληθώρας θρησκευτικών σωματείων και συλλόγων, με συλλόγους πολυτέκνων, σωματεία στήριξης του θεσμού της οικογένειας και προάσπισης της ελληνορθόδοξης παράδοσης της χώρας, που παρουσιάστηκαν και ως οικονομικοί χορηγοί της διαφημιστικής καμπάνιας.

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τη συγκεκριμένη καμπάνια, η κυβερνητική απόφαση για «κατέβασμα» των αφισών από τους σταθμούς, επί της ουσίας κράτησαν το θέμα στην επικαιρότητα και λειτούργησαν πολλαπλασιαστικά, στην προσπάθεια να ανοίξει πάλι η συζήτηση για το θέμα των αμβλώσεων που είχε κλείσει εδώ και δεκαετίες, με το νομοθετικό πλαίσιο που τις διέπει.

Όμως τα παραπάνω αναφερόμενα γεγονότα δεν είναι τυχαία, αλλά εντάσσονται σε μια συγκεκριμένη πολιτική λογική, που πλασάρεται εδώ και χρόνια, έχει συγκεκριμένη στόχευση, έχει ήδη «γεννήσει» πολιτικά αποτελέσματα.

Είναι μέθοδος που έχει εφαρμοστεί συνδυαστικά με τις νέες τεχνολογίες και τα μέσα μαζικής δικτύωσης πετυχημένα σε πολλές χώρες, από τις ΗΠΑ και την Αγγλία μέχρι χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής (σχετικό το ντοκιμαντέρ για το σκάνδαλο της εταιρίας Gabridge Analytika, «το μεγάλο χακάρισμα» στο Netflix).

Η προεκλογική τακτική της ΝΔ, από την εκλογή του Μητσοτάκη στην θέση του αρχηγού της και την κυβερνητική της τακτική το πρώτο 9μηνο της διακυβέρνησης της χώρας ήταν και είναι ενταγμένη σε μια συγκεκριμένη λογική.

Στη λογική της  κυριαρχίας του συντηρητισμού στην Ελληνική κοινωνία, στην λογική της παθητικοποίησης της και της περιχαράκωσης της στο δόγμα «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια (νέα έκδοση)».

Τρία θέματα ανέδειξε σταθερά από το 2017 και μέχρι της εκλογές, που εντάσσονταν στην παραπάνω λογική.

Το μεταναστευτικό, η ασφάλεια στην καθημερινότητα του πολίτη, η συμφωνία των Πρεσπών και επικουρικά η φωτιά στο Μάτι που το ενέταξε ως γεγονός που συνέβη στα προεκλογικά της όπλα.

Και τα τρία πρώτα θέματα κάλυπταν απόλυτα τους παραπάνω αναφερόμενους στόχους και μπορούσαν να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά.

Εντάσσονταν και στις τακτικές της κινήσεις, που αφορούσαν στην απορρόφηση της εκλογικής βάσης της Χρυσής Αυγής, χωρίς την οποία ο στόχος της εκλογικής αυτοδυναμίας θα ήταν άπιαστο όνειρο.

Αυτή η στοχευμένη πολιτική αμέσως μετά τις εκλογές μετατράπηκε και σε κυβερνητική πολιτική, με εκφραστές κυβερνητικά στελέχη στους κρίσιμους τομείς της προστασίας του πολίτη, της παιδείας και του πολιτισμού.

Σε αυτούς τους τομείς επέλεξε πρόσωπα που έχουν μια επίπλαστη «δήθεν προοδευτική» εικόνα αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν «πολιτικούς γενίτσαρους» της δεξιάς και νεοδεξιάς ιδεολογίας.

Αυτά τα πρόσωπα συνεπικουρούμενα:

από γνωστούς εκφραστές της κεκαλυμμένης ακροδεξιάς που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές

και από τους συντηρητικούς μηχανισμούς που ελέγχουν διαχρονικά κύριους τομείς της κρατικής εξουσίας στη δικαιοσύνη και στα σώματα ασφαλείας

αποτελούν μαζί με τα ΜΜΕ την αιχμή του δόρατος της ελληνικής εκδοχής της Gabridge Analytika.

Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική, η τρόπος αντιμετώπιση της μέχρι τώρα, προσομοιάζει στις μάχες ανάμεσα σε κατέχοντες πυροβόλα όπλα από τη μια πλευρά και τόξα και βέλη από την άλλη.

Υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός με έκδηλη αμηχανία και η προσπάθεια ανάλυσης θεωρεί ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί ο ρόλος των ΜΜΕ.

Όμως αυτό είναι μια λαθεμένη ανάλυση.

Αυτό που πρέπει να αντιμετωπισθεί είναι το μήνυμα και όχι ο κομιστής αυτού.

Θα πρέπει η αριστερά να αποκτήσει και πάλι την ιδεολογική της κυριαρχία στην Ελληνική κοινωνία με τους όρους, του σήμερα.

Αυτή η προσπάθεια απαιτεί την πολιτιστική και πολιτισμική αναγέννηση της Ελληνικής κοινωνίας.

Αυτή η προσπάθεια απαιτεί την ενεργό συμμετοχή και ουσιαστική συμβολή των πνευματικών ανθρώπων της χώρας.

Αυτή η προσπάθεια απαιτεί ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα διαυγή που να απαντούν στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας.

Αυτή η προσπάθεια απαιτεί να γίνει συνείδηση ότι η ατομική ευτυχία είναι μέρος της συλλογικής ευτυχίας , ότι η ατομικότητα οδηγεί σε αδιέξοδα, που μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο συλλογικά.

Ο τρόπος αντιμετώπισης των λογικών της Gabridge Analytika, της λογικής χειραγώγησης της κοινωνίας που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση, είναι η αναγέννηση της κοινωνίας, είναι η δημιουργία της ελπίδας για το σήμερα και το αύριο, είναι η ενεργοποίηση της απέναντι στην παθητικοποίηση που της επιβάλουν.

Η΄ θα κυριαρχήσουμε πάλι ή θα υποδουλωθούμε οριστικά.

Κ.Κ.