ΜΙΑ ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Παρόντες Απόντες ή Απόντες Παρόντες

Ο τίτλος του θεωρητικού διλήμματος, είναι άνευ σημασίας γιατί η κυρίαρχη και στις δύο περιπτώσεις λέξη, αυτή που δίνει τον τόνο, την ουσία, είναι η λέξη "απών".

Και είναι κυρίαρχη η λέξη "απών" και όχι η λέξη "παρών", όταν συζητάμε για πολιτική απόφαση, για πολιτική στάση σε ένα κορυφαίο πολιτικό και ταυτόχρονα εθνικό θέμα, γιατί η λέξη "παρών" δεν δηλώνει τίποτα.

Δεν απαντά σε καμία πρόκληση, δεν δίνει καμία λύση, δεν οδηγεί πουθενά, άρα η λέξη που δίνει τον τόνο είναι στη ουσία, είναι στην πραγματικότητα η πολιτική απουσία.

Και για να είμαι σαφής, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ("παρων" στη ψηφοφορία για τη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου), όπως σήμερα αποφασίστηκε στη συνεδρίαση του Προεδρείου της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, είναι μια στάση χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά.

Δεν θέλω να βάλω ενστάσεις για το όργανο που πήρε την απόφαση, (και για αυτό έχω ενστάσεις αλλά η ουσία του παρόντος κειμένου είναι το αποτέλεσμα και όχι η διαδικασία).

Από την ημέρα που δόθηκε στη δημοσιότητα η παραπάνω αναφερόμενη συμφωνία, ξεκίνησε ένας πλούσιος διάλογος, για αυτή καθ' αυτή τη συμφωνία και συνακόλουθα τις τελευταίες ημέρες, για τη στάση που θα έπρεπε να κρατήσει στη ψηφοφορία στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτός ο διάλογος που ήταν δημόσιος, θα έπρεπε να οδηγήσει σε μια καθαρή απόφαση με πολιτικό πλαίσιο, που να δίνει και τον τόνο, την περπατησιά δηλαδή, που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα.

Θέματα που μπορούν να γίνουν προνομιακός του χώρος αναφοράς, πολύ περισσότερο λόγω της στάσης της κυβέρνησης, που προδικάζει τα μελλούμενα.

Και αντί να αξιοποιηθεί αυτή η ευκαιρία, για άλλη μια φορά βράζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ζουμί του και καταδεικνύει ότι κεντρική πολιτική του στάση, είναι να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αβγά.

Και όλο αυτό πότε, όταν είναι στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όταν δηλαδή δεν ασκεί κυβερνητική πολιτική, που εκεί καταλαβαίνω, ότι η άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, θα τον αναγκάσει να προσαρμόσει την πολιτική του σε κάθε θέμα, γιατί θεωρητικά έχει έναν στόχο που πρέπει να το πετύχει.

Αλλά ως αξιωματική αντιπολίτευση τι ακριβώς κάνει;

Μάλλον η παροιμία όλο λάδι, λάδι και από τηγανίτα τίποτα, περιγράφει την κατάσταση.

Και δεν θέλω ειλικρινά να πιστέψω αυτά που κυκλοφορούν στο πολιτικό παρασκήνιο, για ευρύτερες συναινέσεις των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, γιατί αν είχα δεχτεί ότι ισχύουν, θα είχα κουνήσει μαντήλι.

Και δεν θέλω να είχε παρθεί στη σημερινή συνεδρίαση η απόφαση για καταψήφιση της συμφωνίας Ελλάδας - Αιγύπτου, επειδή αυτή είναι η άποψη μου.

ΟΧΙ

Ας είχε παρθεί η απόφαση για υπερψήφιση της, με ξεκάθαρη πολιτική διαδικασία για να ξέρω και εγώ ότι είμαι μειοψηφία (δεν με πειράζει αυτό, στη πολιτική μου δράση πολλές φορές ήμουν μειοψηφία), αλλά να ξέρω επίσης πια είναι η θέση του κόμματος που ανήκω και ως μειοψηφία να τη σεβαστώ και μετά να δω τι σημαίνει πολιτικά και να προσδιορίσω την πολιτική μου στάση.

Αντί για αυτό πάρθηκε μια απόφαση να δηλωθεί "παρών" από τη Κοινοβουλευτική Ομάδα, στη λογική το ποτήρι είναι μισογεμάτο και όχι μισό άδειο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, για τον διψασμένο, σημασία έχει ότι δεν είναι γεμάτο το ποτήρι και αυτός διψάει.

Επίσης οι λογικές να μην δημιουργήσουμε εσωτερικές αναταράξεις, συνήθως οδήγησαν τα κόμματα σε επίπλαστες εσωκομματικές ισορροπίες αλλά εντέλει στο τέλμα (σχετική πλούσια βιβλιογραφία στο τ. ΠΑΣΟΚ). 

Και κλείνω απαντώντας στο ερώτημα που τέθηκε σήμερα σε άρθρο της Αυγής:

"Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα ωριμάσει αυτοθεωρούμενος εντός του ιστορικού περικειμένου ή θα ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα εκπίπτοντας γοργά"

Συντρόφισσες και σύντροφοι, δυστυχώς το δεύτερο.

Κώστας Καραγιαννάκης

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ